KOERUGUAY!!!
Door: Laurens
Blijf op de hoogte en volg Laurens
10 April 2015 | Uruguay, Carmelo
Was dat de flauwste titel die ik kon bedenken?
JAZEKERRRR!!
Er is namelijk iets dat je moet weten over Uruguay:
Er zijn heel veel koeien.
Niet zoals bij ons zo af en toe een polder met die suffe zwartwitte viervoeters... of plekken waar ze allemaal opelkaar gepropt zijn. Nee hoor, gewoon een heel land vol met scharrelkoeien.
Er is hier dan ook veel gras.
Verder zijn hier mooie stranden (mooier dan Argentinie, en misschien ook wel mooier dan veel Braziliaanse stranden), weinig steden, en vooral heeeele relaxte mensen. Zonder dat je 3 dagen moet wachten voordat die ene bus toch maar gaat. Uruguay is een beetje als het Belgie van Zuid Amerika: eigenlijk vind iedereen ze wel sympathiek, maar ze worden niet helemaal serieus genomen door hun vriendelijke aard. Daar komt in dit geval bij dat Uruguay ingeklemd zit tussen een paar landen die een ongelooflijke rijkdom hebben aan toeristische trekpleisters.
En dit maakt Uruguay zo leuk. Ze zijn hier zo lekker gewoon gebleven. Zelfs de president weigert meer te verdienen dan het gemiddelde inkomen. Uruguayanen vinden zichzelf sympathieker dan Argentijnen, en ze maken betere producten. Ook zijn hun stranden mooier en is het leven er fijner dan bij hun grote westerburen. Dit zeggen ze niet, maar ze denken het overduidelijk.
En eigenlijk zijn we het wel met ze eens. Uruguay is echt een heel fijn land om in te reizen. Niet als je op zoek bent naar geestverruimende landschappen of historie zonder weerga. Maar wel als je gewoon lekker wil chillen.
De foto´s zijn even gebundeld op volgorde. Je ziet denk ik al snel wat waarbij hoort:
Vanaf Punta del Diablo reisden we terug naar het westen, waar er even stopten in Montevideo. Alwaar we De Echte Hallen hebben gezien (niet dat laffe gedoe bij de Kinkerstraat) en een geweldig uitzicht over de stad hadden vanaf ons dakterras. Daarna zijn we naar het overduidelijk koloniale plaatsje Colonia del Sacramento gegaan.
En momenteel zitten we in Carmelo. Dat staat eigenlijk vooral bekend om zijn wijn. En die is niet te te versmaden, weten we inmiddels. Ik raad echt iedereen die deze kant op komt en van wijn houdt, aan om naar Carmelo te komen. Heerlijk fietsen en een hele vette priverondleiding van de eigenaresse van de bodega, met natuurlijk proeverij van heerlijke wijnen.
Maar ik begon dit verhaal met de koeien, en jullie begrijpen dat die koeien niet alleen voor de gezelligheid daar rondlopen. Gisteren hebben we een grote, verlaten vleesfabriek bezocht in het plaatsje Fray Bentos. Deze fabriek stond vooral bekend als de voedselbron van beide wereldoorlogen en hun geblikte vleeswaren zijn gebruikt om hele legers te bevoorraden. Vlees extract (iemand zin in een lekker kopje vlees thee??) en corned beef zijn andere beroemde producten uit de fabriek. Toen er geen wereldoorlogen meer waren... zaten ze met een fabriek voor 8000 man, waar er maar voor 400 man werk was. Dus moest deze haar enorme deuren al snel sluiten. De fabriek is echter zeer goed geconserveerd gebleven en staat nu op de nominatie om Unesco Werelderfgoed te worden. Meer dan terecht in onze ogen.
Elke keer als onze gids haar loodzware sleutelbos tevoorschijn haalde om een ruimte te openen, wisten we dat er achter die ruimte iets zou zitten dat ons tegelijkertijd zou bevreemden en fascineren.
Denk aan enorme witbetegelde ruimtes, waar de koeien naar binnen geleid werden en als karkas de immense koelruimte ingebracht werden.
Werkplaatsen vol oude machines voor onduidelijke doeleinden, de een nog onheilspellender dan de ander.
Spinnenwebben tussen de tandwielen van enorme vleesmolens. Metershoge metalen waarin koeienbloed 7 dagen werd gekookt.
Het wegvegen van stof van een ruit, om daar duizenden vleeshaken te zien liggen op een hoop.
De foto´s brengen het moeilijk over, maar het was echt een bizar bezoek aan een bizarre plek. Niet zozeer leuk, maar wel machtig interessant. Het merk Fray Bentos bestaat trouwens wel nog steeds en maakt o.a. steak & kidney pies in Engeland
Hoe dan ook:
Morgen pakken we de boot door de rivierdelta op weg naar Tigre en dan zijn we wederom terug in Buenos Aires. We vliegen de 12e naar San Pedro de Atacama (Chili) voor 5 daagjes safari in de woestijn. Voor degenen die het nieuws gevolgd hebben aangaande overstromingen in de regio: geen nood. Alles is daar OK. Het is hoe dan ook tijd voor een laatste hoogtepunt, voor een laatste, onvergetelijke herinnering.
Dit zou zomaar eens de laatste post kunnen zijn, maar wie weet verrassen we jullie wel ergens in de laatste week van onze reis.
In elk geval tot in Nederland!
Groetjes,
Jephta & Laurens
JAZEKERRRR!!
Er is namelijk iets dat je moet weten over Uruguay:
Er zijn heel veel koeien.
Niet zoals bij ons zo af en toe een polder met die suffe zwartwitte viervoeters... of plekken waar ze allemaal opelkaar gepropt zijn. Nee hoor, gewoon een heel land vol met scharrelkoeien.
Er is hier dan ook veel gras.
Verder zijn hier mooie stranden (mooier dan Argentinie, en misschien ook wel mooier dan veel Braziliaanse stranden), weinig steden, en vooral heeeele relaxte mensen. Zonder dat je 3 dagen moet wachten voordat die ene bus toch maar gaat. Uruguay is een beetje als het Belgie van Zuid Amerika: eigenlijk vind iedereen ze wel sympathiek, maar ze worden niet helemaal serieus genomen door hun vriendelijke aard. Daar komt in dit geval bij dat Uruguay ingeklemd zit tussen een paar landen die een ongelooflijke rijkdom hebben aan toeristische trekpleisters.
En dit maakt Uruguay zo leuk. Ze zijn hier zo lekker gewoon gebleven. Zelfs de president weigert meer te verdienen dan het gemiddelde inkomen. Uruguayanen vinden zichzelf sympathieker dan Argentijnen, en ze maken betere producten. Ook zijn hun stranden mooier en is het leven er fijner dan bij hun grote westerburen. Dit zeggen ze niet, maar ze denken het overduidelijk.
En eigenlijk zijn we het wel met ze eens. Uruguay is echt een heel fijn land om in te reizen. Niet als je op zoek bent naar geestverruimende landschappen of historie zonder weerga. Maar wel als je gewoon lekker wil chillen.
De foto´s zijn even gebundeld op volgorde. Je ziet denk ik al snel wat waarbij hoort:
Vanaf Punta del Diablo reisden we terug naar het westen, waar er even stopten in Montevideo. Alwaar we De Echte Hallen hebben gezien (niet dat laffe gedoe bij de Kinkerstraat) en een geweldig uitzicht over de stad hadden vanaf ons dakterras. Daarna zijn we naar het overduidelijk koloniale plaatsje Colonia del Sacramento gegaan.
En momenteel zitten we in Carmelo. Dat staat eigenlijk vooral bekend om zijn wijn. En die is niet te te versmaden, weten we inmiddels. Ik raad echt iedereen die deze kant op komt en van wijn houdt, aan om naar Carmelo te komen. Heerlijk fietsen en een hele vette priverondleiding van de eigenaresse van de bodega, met natuurlijk proeverij van heerlijke wijnen.
Maar ik begon dit verhaal met de koeien, en jullie begrijpen dat die koeien niet alleen voor de gezelligheid daar rondlopen. Gisteren hebben we een grote, verlaten vleesfabriek bezocht in het plaatsje Fray Bentos. Deze fabriek stond vooral bekend als de voedselbron van beide wereldoorlogen en hun geblikte vleeswaren zijn gebruikt om hele legers te bevoorraden. Vlees extract (iemand zin in een lekker kopje vlees thee??) en corned beef zijn andere beroemde producten uit de fabriek. Toen er geen wereldoorlogen meer waren... zaten ze met een fabriek voor 8000 man, waar er maar voor 400 man werk was. Dus moest deze haar enorme deuren al snel sluiten. De fabriek is echter zeer goed geconserveerd gebleven en staat nu op de nominatie om Unesco Werelderfgoed te worden. Meer dan terecht in onze ogen.
Elke keer als onze gids haar loodzware sleutelbos tevoorschijn haalde om een ruimte te openen, wisten we dat er achter die ruimte iets zou zitten dat ons tegelijkertijd zou bevreemden en fascineren.
Denk aan enorme witbetegelde ruimtes, waar de koeien naar binnen geleid werden en als karkas de immense koelruimte ingebracht werden.
Werkplaatsen vol oude machines voor onduidelijke doeleinden, de een nog onheilspellender dan de ander.
Spinnenwebben tussen de tandwielen van enorme vleesmolens. Metershoge metalen waarin koeienbloed 7 dagen werd gekookt.
Het wegvegen van stof van een ruit, om daar duizenden vleeshaken te zien liggen op een hoop.
De foto´s brengen het moeilijk over, maar het was echt een bizar bezoek aan een bizarre plek. Niet zozeer leuk, maar wel machtig interessant. Het merk Fray Bentos bestaat trouwens wel nog steeds en maakt o.a. steak & kidney pies in Engeland
Hoe dan ook:
Morgen pakken we de boot door de rivierdelta op weg naar Tigre en dan zijn we wederom terug in Buenos Aires. We vliegen de 12e naar San Pedro de Atacama (Chili) voor 5 daagjes safari in de woestijn. Voor degenen die het nieuws gevolgd hebben aangaande overstromingen in de regio: geen nood. Alles is daar OK. Het is hoe dan ook tijd voor een laatste hoogtepunt, voor een laatste, onvergetelijke herinnering.
Dit zou zomaar eens de laatste post kunnen zijn, maar wie weet verrassen we jullie wel ergens in de laatste week van onze reis.
In elk geval tot in Nederland!
Groetjes,
Jephta & Laurens
-
10 April 2015 - 22:37
Mama Ineke:
De verhalen over de fabriek doen me aan mijn eigen abattoir verleden denken waar je de koeien s morgens hoorde loeien en ze in de middag doorklieft aan de vleeshaken voorbij zag komen. Zo een leegstaand fabrieksgebouw heeft ook altijd wel iets. Trouwens een werkende fabriek ook wel vind ik.
Enne Laurens die fles he, je weet toch een paar cl mag maar mee tegenwoordig in het vliegtuig..... of denk je dat je het nog op zou krijgen in de laatste dagen...... dan wordt het een heel ander verslag met vast een heel ander avontuur tot snel. Liefssss mmmmoeoe -
11 April 2015 - 14:58
Marianne:
Wat een post zeg, achter elkaar belevenissen.
Nu weer die antieke fabriek. Leuk om te zien en dat hij bewaard gebleven is.
En door de gids snapte jullie het natuurlijk ook beter.
En dan al die koeien.. Ik besef hoe weinig ik eigenljk van al die landen afweet.
DAAR moet je nu voor gaan reizen en dan vergeet je het nooit weer.
Nu dus op weg naar die "droogste plek op aarde"woestijn. Die dus volgens het nieuws dat nu even niet meer is.
Ben benieuwd of ook in die woestijn nu de plantjes omhoog schieten.
Geniet van jullie laatste weken daar en als ik niks meer hoor tot de 23e.
Doeeeeg avonturiers XXXXXXX
-
11 April 2015 - 15:14
Wil:
Wederom een open lucht museum waar jullie in terecht gekomen zijn, het lijkt wel een dorp die vlees fabriek ziet er spannend uit als je ook bedenkt wat daar allemaal plaats gevonden heeft kortom een indrukwekkende locatie -
13 April 2015 - 10:32
Helen:
Een goed begin van de nieuwe week. Van A tot Z jullie reisverslagen gelezen en de foto's bekeken.
Geweldig, wat een natuurschoon, avonturen en belevenissen. Heerlijk om op deze manier virtueel mee te kunnen reizen. Daar ben ik inmiddels een expert in geworden. Nog heel veel plezier, geniet met volle teugen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
