Van caipirinha tot gasolina
Door: Laurens
Blijf op de hoogte en volg Laurens
25 Maart 2015 | Uruguay, Punta del Diablo
Soms zijn er van die plekken... waarvan je op het moment dat je aankomt eigenlijk al weet dat het moeilijk gaat zijn om deze te verlaten.
Punta del Diablo is een van die plekken.
Na anderhalve maand stevig doorreizen, hadden we behoefte aan wat rust. Jephta vond op airbnb precies wat we nodig hadden: een zelf in elkaar geklust huisje op het strand van Punta del Diablo, Uruguay.
Uruguay staat niet bekend als een grote trekpleister in Zuid Amerika en heeft de naam eigenlijk vooral hele fijne stranden te hebben. Vanaf Iguazu hebben we met een bus of 3 Montevideo weten te bereiken binnen een dag. Na even een dagje Montevideo verkend te hebben, pakten we de bus door naar het verre Oosten van het land: Punta del Diablo.
Waarom dit paradijselijke dorp deze onheilspellende naam heeft weet ik niet zo goed. Het kan eigenlijk alleen maar te maken hebben met de zee. die hier behoorlijk woest kan zijn, en binnen een paar uur kan veranderen van een blauwgroene, spiegelgladde chillebaas, naar een woest kolkende en golvende bruine... tja, duivel.
Het huisje was echt briljant. Een verzameling van ogenschijnlijk random dingen, die samen een kleurrijke surfers shack vormden. Een huis waar de liefde vanaf droop en dat goed voor ons gezorgd heeft. We hadden veel aanloop, 3 kippen die af en toe langs scharrelden. 3 honden met verschillende afwijkingen ( we vermoeden adhd, latourette, en korsakoff) en de kat, Arjen. Genoemd naar onze kale vriend uit Groningen die zich zo goed kan aanstellen.
Het dorpje zelf had niet veel om het lijf, en dat was ook precies de bedoeling, want wat heb je nu nog meer nodig, als je gaat slapen met de golven, opstaat in de zeelucht, en verder vooral heel erg weinig doet.
We hebben hier bijna 2 weken gezeten. De eerste dagen was het weer zo zo, wat dan wel weer zorgde voor spectakel op zee. Na deze eerste dagen was het echter een en al zonneschijn, en dus hebben we een week lang caipirinha´s gedronken en op het strand gehangen.
Een van de laatste nachten werden we echter abrupt gestoord uit onze slaap. Om preciezer te zijn: we werden wakker gegasolinaat.
Stel je voor: je hoort een week lang s nachts niets anders dan golven... dan is het toch vreemd als je om 5:00 s nachts wordt wakker gezongen door een roedel dronken Uruguayanen die nog net niet in je huiskamer staan. Maar het wordt nog vreemder... je kent het nummer namelijk. Sterker: je hebt hier jarenlang de afwas op gedaan in een bepaald restaurant. En dus ga je zelf meezingen. Om 5 uur s ochtends, in Uruguay.
Er bleek dus gewoon een club vlakbij ons huisje te zitten, die vanaf toen elke avond losging tot 6 uur sochtends (zonder deuren, that is). De volgende dagen zijn hebben we dus lekker gesiestaat, om vervolgens zelf de gasolina te dansen tot de zon op kwam.
En toen we eenmaal weg moesten... wilden we echt niet meer weg...
Punta del Diablo is een van die plekken.
Na anderhalve maand stevig doorreizen, hadden we behoefte aan wat rust. Jephta vond op airbnb precies wat we nodig hadden: een zelf in elkaar geklust huisje op het strand van Punta del Diablo, Uruguay.
Uruguay staat niet bekend als een grote trekpleister in Zuid Amerika en heeft de naam eigenlijk vooral hele fijne stranden te hebben. Vanaf Iguazu hebben we met een bus of 3 Montevideo weten te bereiken binnen een dag. Na even een dagje Montevideo verkend te hebben, pakten we de bus door naar het verre Oosten van het land: Punta del Diablo.
Waarom dit paradijselijke dorp deze onheilspellende naam heeft weet ik niet zo goed. Het kan eigenlijk alleen maar te maken hebben met de zee. die hier behoorlijk woest kan zijn, en binnen een paar uur kan veranderen van een blauwgroene, spiegelgladde chillebaas, naar een woest kolkende en golvende bruine... tja, duivel.
Het huisje was echt briljant. Een verzameling van ogenschijnlijk random dingen, die samen een kleurrijke surfers shack vormden. Een huis waar de liefde vanaf droop en dat goed voor ons gezorgd heeft. We hadden veel aanloop, 3 kippen die af en toe langs scharrelden. 3 honden met verschillende afwijkingen ( we vermoeden adhd, latourette, en korsakoff) en de kat, Arjen. Genoemd naar onze kale vriend uit Groningen die zich zo goed kan aanstellen.
Het dorpje zelf had niet veel om het lijf, en dat was ook precies de bedoeling, want wat heb je nu nog meer nodig, als je gaat slapen met de golven, opstaat in de zeelucht, en verder vooral heel erg weinig doet.
We hebben hier bijna 2 weken gezeten. De eerste dagen was het weer zo zo, wat dan wel weer zorgde voor spectakel op zee. Na deze eerste dagen was het echter een en al zonneschijn, en dus hebben we een week lang caipirinha´s gedronken en op het strand gehangen.
Een van de laatste nachten werden we echter abrupt gestoord uit onze slaap. Om preciezer te zijn: we werden wakker gegasolinaat.
Stel je voor: je hoort een week lang s nachts niets anders dan golven... dan is het toch vreemd als je om 5:00 s nachts wordt wakker gezongen door een roedel dronken Uruguayanen die nog net niet in je huiskamer staan. Maar het wordt nog vreemder... je kent het nummer namelijk. Sterker: je hebt hier jarenlang de afwas op gedaan in een bepaald restaurant. En dus ga je zelf meezingen. Om 5 uur s ochtends, in Uruguay.
Er bleek dus gewoon een club vlakbij ons huisje te zitten, die vanaf toen elke avond losging tot 6 uur sochtends (zonder deuren, that is). De volgende dagen zijn hebben we dus lekker gesiestaat, om vervolgens zelf de gasolina te dansen tot de zon op kwam.
En toen we eenmaal weg moesten... wilden we echt niet meer weg...
-
10 April 2015 - 20:14
Swantje:
Ziet er echt top uit. Kan me helemaal voorstellen dat het moeilijk is om dit paradijsje te verlaten. -
11 April 2015 - 14:46
Marianne:
OOO Wat een plek daar aan de zee!! Een keer in je leven daar een paar weken doorbrengen HEEEEERRRLLIJK!!!!
Ik weet precies dat Gasolina gedoe haha Kreeg gelijk die eentonige stem in mn oor. Maar met wat drank op.....Wel fijn dat het eerst zo rustig was.
En wat kijkt die hond op dat kussen????? leuk.
Volgens mij zijn de honden daar veel lolliger dan hier.
Misschien ook drank in hun drinkbakje???
Aan deze plek zullen jullie in de toekomst vast nog vaak terugdenken.
Doeeeeeg
-
11 April 2015 - 15:08
Wil:
Als je hier niet tot rust komt rest alleen nog maar een opnameop een psychiatrische afdeling van een inrichting, wat een rust straalt er van deze locatie af de golfslag doet me denken aan Boka Table op Curacao ook zo heftig erg indrukwekkend het verhaal is weer ondersteund door prachtige sfeer fot's het lijk wel alleen op de wereld mooi en rustig!hou het vast dat gevoel!!! -
11 April 2015 - 17:53
Mama Ineke:
Weer even kijken mmmmmmm even genieten: t tekenfilmhuisje, de zee, jullie, de roofvogel die iets aanvalt de hond, t strand.... mmmmmmm. Ik kan blijven kijken...... -
12 April 2015 - 10:34
Nienke:
Oh, geniaal! Me gusta la gasolina, dame más gasolina!
Ziet er mega mega chill uit! Je snapt dat ik bij 'de kat Arjen' in een lichte lachstuip terecht kwam ;).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
